Mobiliteit

Het stadsbestuur heeft geen samenhangende visie op de stedelijke mobiliteit. Er zit geen lijn in het gevoerde beleid. Zeker, er wordt her en der geïnvesteerd, maar het stadsbestuur lijkt soms zelf niet te weten waaraan prioriteit gegeven moet worden. Er werden 140 bushaltes geschrapt, waarbij vooral volkse wijken als Sint-Elisabeth, de Venning en Drie Hofsteden werden getroffen. Er kwam “vervoer op maat” in de plaats: dure deelauto’s, taxi’s en deelsteps. Kortparkeren op straat werd tot 68 procent duurder, maar wel gratis als je 75 euro kan uitgeven aan shopping. De prestigieuze trambus werd een flop en de knip in Bissegem werd erdoor geramd. Terwijl een goede verbinding tussen de deelgemeenten zo belangrijk is. Er kwam een peperdure maar compleet nutteloze Reepbrug, waarvan de fietslift van 3 miljoen euro al verschillende keren defect was, terwijl gevaarlijke kruispunten voor fietsers onvoldoende werden aangepakt. Schepen Axel Weydts (Vooruit) neemt her en der initiatieven, maar werkte geen mobiliteitsplan uit dat kon worden besproken op de gemeenteraad. Dat is een democratisch probleem. Nu worden net voor de verkiezingen nog allerlei werken gestart als “paradepaardjes”, waardoor we van omleiding naar omleiding worden gestuurd en nergens nog geraken.

Dat komt omdat in de enge visie van het stadsbestuur en de Vlaamse overheid onze dagelijkse verplaatsingen als een markt worden gezien, waar de wet van vraag en aanbod geldt en iedereen zijn eigen plan moet trekken. Of als een middel om de stadskassa mee te spijzen. Met chaos als gevolg. Veel vraag naar parkeren in de binnenstad? Dan betaal je daar een prijs voor. Wordt een bepaalde buslijn niet voldoende gebruikt? Dan wordt die afgeschaft. Zij hebben enkel oog voor een mobiliteit die onmiddellijk rendeert. De stad wordt zo een plek die enkel bereikbaar is voor zij die het kunnen betalen. Op die manier vallen veel mensen uit de boot. En op die manier blijven de files bestaan, geraken mensen moeilijk op hun werk, blijft de luchtkwaliteit slecht en blijft het verkeer onveilig. De economische impact hiervan is niet te onderschatten.

Nochtans is mobiliteit voor iedereen een basisrecht. Hoe kan je namelijk werken of je ontspannen of mensen ontmoeten als je je niet kunt verplaatsen? Zonder mobiliteit geen participatie. Het gemak waarmee je je van punt A naar punt B verplaatst, is het vertrekpunt van onze visie op mobiliteitsbeleid. Van daaruit zoeken we oplossingen die voor iedereen toegankelijk en aantrekkelijk zijn. Het is een belangrijke voorwaarde om op een volwaardige manier deel te kunnen nemen aan het maatschappelijke leven en om vooruit te gaan in het leven. Dat is een sociale manier om naar mobiliteit te kijken.

Mobiliteit begint bij een slimme ruimtelijke ordening. Willen we van Kortrijk een stad maken waar de duurzame keuze voor de hand ligt, dan moeten in elke buurt basisvoorzieningen aanwezig zijn. Winkels, diensten, bankautomaten en wijkgezondheidscentra, maar ook cultuurcentra, ontmoetingsplaatsen en open en groene ruimte: samen vormen ze een integrale wijk. Buurtbewoners moeten zo niet voortdurend de stad doorkruisen, maar vinden het nodige dicht bij huis. Nabijheid wordt zo het begin van mobiliteit en de auto wordt dan vanzelf overbodig.

Wij hebben een samenhangende, consequente visie op stedelijke mobiliteit en hoe we die organiseren. Bij ons is het niet ieder voor zich, maar zoeken we naar collectieve oplossingen. Een efficiënt, betaalbaar en goed georganiseerd openbaar vervoer vormt daar de ruggengraat van. Als we willen zorgen dat iedereen zich zo vlot mogelijk kan verplaatsen, lukt dat niet door iedereen individueel in een auto te steken.

In die visie moeten fietsers en voetgangers voldoende ruimte krijgen. Dat hangt samen met een goede infrastructuur, die prioriteit geeft aan zwakke weggebruikers en aan verkeersveiligheid. Zo geven we zoveel mogelijk mensen de kans om zich duurzaam te verplaatsen. Tegelijkertijd zorgen we ervoor dat de mensen die de wagen nodig blijven hebben, er ook ruimte voor blijven vinden.

Met die brede, samenhangende visie op mobiliteit willen we een trendbreuk. En dan gaat het niet over punten en komma’s, maar over een nieuwe aanpak van de Kortrijkse mobiliteit. Dan gaat het over structurele investeringen in bus en tram, in fiets- en voetgangersinfrastructuur, in nieuwe manieren om ons te verplaatsen.

Om echt verandering teweeg te brengen en meer mensen uit de auto en in het openbaar vervoer te krijgen, moeten we aanzienlijke stappen zetten in het verbeteren van de kwaliteit en toegankelijkheid van de dienstverlening. Dit begint met investeringen in De Lijn, die zich moeten richten op voertuigen, infrastructuur, en personeel om ervoor te zorgen dat de dienstverlening niet alleen betrouwbaar maar ook aangenaam is.

Toegankelijkheid voor iedereen is daarbij essentieel. Dit betekent dat alle voertuigen van De Lijn volledig toegankelijk moeten zijn voor mensen met een beperking, ouderen, en ouders met kinderwagens. Niemand mag uitgesloten worden van het openbaar vervoer vanwege fysieke barrières. Het creëren van een inclusieve mobiliteit is een fundamentele stap naar een meer rechtvaardige stad, waar iedereen gelijke kansen heeft om zich te verplaatsen.

Daarnaast is gratis openbaar vervoer een krachtige maatregel die we willen invoeren. Dit is geen utopie; het is al realiteit in steden zoals Dunkerque en Luxemburg, waar gratis openbaar vervoer leidt tot een significante toename in het gebruik van bussen en trams, en een afname van het autoverkeer. Gratis vervoer verlaagt de drempel om de bus te nemen, wat niet alleen goed is voor het milieu, maar ook voor de portemonnee van de inwoners. Door het openbaar vervoer gratis te maken, geven we iedereen, ongeacht hun financiële situatie, de mogelijkheid om zich op een duurzame manier door de stad te verplaatsen.

Maar het aanbod moet ook uitgebreid worden. In de huidige situatie zijn de deelgemeenten van Kortrijk na 21 uur (en Heule na 22 uur) praktisch onbereikbaar met het openbaar vervoer. Dit is onaanvaardbaar in een moderne stad. Mensen die in ploegendiensten werken, studenten die avondlessen volgen, of inwoners die laat op de avond terugkeren van een avondje uit, moeten kunnen rekenen op betrouwbare busverbindingen. We pleiten daarom voor de introductie van laatavondbussen die de deelgemeenten verbinden met het stadscentrum, zodat ook zij gebruik kunnen maken van het openbaar vervoer zonder afhankelijk te zijn van de auto.

Kortom, door te investeren in de toegankelijkheid, het aanbod uit te breiden, en het openbaar vervoer gratis te maken, zorgen we ervoor dat het openbaar vervoer in Kortrijk een aantrekkelijk alternatief wordt voor de auto. Dit is niet alleen beter voor het milieu, maar ook voor de leefbaarheid en inclusiviteit van onze stad. We zien ook dat dure steps en deelfietsen zijn lang niet voor iedereen een oplossing zijn.

De stad moet voor iedereen toegankelijk zijn. Zowel de fietser als de voetganger moet zich veilig voelen. Daarom:

• moet er in de omgeving van grote invalswegen voorzien worden dat fietspaden maximaal in eigen bedding lopen. Waar hoofdassen toch ander verkeer kruisen, moet er gezorgd worden voor een groene golf zodat de fietser zo weinig mogelijk moet afstappen.

• moet er tijdens de wintermaanden voor de fiets - en voetpaden extra ijs- en sneeuwbestrijding komen. Ook aan de rand van de stad.
• moeten alle fietsenstallingen toegankelijk en  overdekt zijn. De fietsers moeten bij regenweer gebruik kunnen maken van een droge en beschutte omgeving.

 

We maken werk van kwalitatieve voetpaden en blijven die onderhouden. Geen voetpaden meer die onderbroken zijn of dringend heraangelegd moeten worden.

De stad moet voor iedereen toegankelijk zijn: voor rolstoelen, kinderwagens… Waar het kan, wordt er voor een aangename wandelervaring voor bredere trottoirs gezorgd.

Het parkeerbeleid in Kortrijk moet opnieuw bekeken worden om de parkeerdruk te verlagen en de toegankelijkheid te verbeteren. Parkeerplaatsen en -parkings moeten goedkoper worden, en bestaande parkeermogelijkheden bij bedrijven en stadsdiensten moeten 's nachts en in het weekend openstaan voor buurtbewoners. Als heraanlag van straten leidt tot het verdwijnen van parkeerplaatsen, moet er altijd gezocht worden naar alternatieve parkeermogelijkheden in de buurt. Dit alles draagt bij aan een meer leefbare stad met meer groen en openbare ruimte.